Bergen op Zoom, 11 december 2006
Dagelijks Bestuur van het
Waterschap Brabantse Delta
per e-mail [email protected]
Geacht Bestuur,
Het waterschap Aa en Maas heeft in samenwerking met het waterschap De Dommel de “Uitwerking uitgangspunten watertoets Aa en Maas” gepubliceerd.
– Wanneer is het waterschap Brabantse Delta zover?
– Waarom heeft ons waterschap niet geparticipeerd in deze co-productie?
Met vriendelijke groet,
Louis van der Kallen
Bergen op Zoom, 11 december 2006
Dagelijks Bestuur van het
Waterschap Brabantse Delta
per e-mail [email protected]
Betreft: watertoets als schaamlap
Geacht Bestuur,
Volgens de handreiking “Watertoets” van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat is een watertoets geboden voor alle plannen, waarbij een ruimtelijke procedure wordt gevolgd. Voorbeelden zijn: bestemmingsplannen, structuurplannen, streekplan, zelfstandige projectprocedures (ex art. 19 lid 1 WRO), enz.
Volgens de voornoemde handreiking dienen de eventuele maatregelen opgenomen te worden in de toelichting bij de voornoemde ruimtelijke plannen. Een prachtig verplicht procesinstrument dat leidt tot veel werk bij waterschappen, maar dat feitelijk niet leidt tot de gewenste resultaten. Het is niet meer dan een doekje voor het bloeden of in mijn beleving ‘een schaamlap’, waarmee de wetgever ons (het waterschap) heeft opgezadeld.
De waterparagraaf staat bij de mij bekende nieuwe bestemmingsplannen altijd in de zogenaamde toelichting van de bestemmingsplannen. Dit is conform de voornoemde handreiking. Echter de toelichting is niet bindend. Dus niet juridisch afdwingbaar!
Alleen de voorschriften zijn bindend en juridisch afdwingbaar.
Vrijwel al het werk van het waterschap inzake waterparagrafen in bestemmingsplannen is feitelijk ‘water naar de zee dragen’ en is slechts van marginale invloed op de waterproblematiek en de wateropgaven waarvoor Nederland en ons territoir met name zich gesteld ziet.
Ondergetekende constateert dat bijvoorbeeld in het bestemmingsplan Fort/Zeekant in de gemeente waar ik raadslid ben, de waterparagraaf niet wordt uitgevoerd. Projectontwikkelaars hebben er simpelweg het geld niet voor over. Van de mooie waterbergingsplannen per individuele woning of bouwplan komt dus niets terecht.
Ik verzoek U dringend deze problematiek onder de aandacht van de Unie en het Ministerie te brengen.
De watertoets is goed, mits deze leidt tot de opname van afdwingbare voorschriften in alle ruimtelijke plannen.
Met vriendelijke groet,
Louis van der Kallen
c.c. fracties 2e kamer
fracties Provinciale Staten
college van B&W gemeente Bergen op Zoom
Bergen op Zoom, 11 december 2006
Aan de Minister van Verkeer en
Waterstaat
Excellentie,
Bijgaand treft U aan mijn brief aan het Dagelijks Bestuur van het waterschap Brabantse Delta.
De inhoud spreekt voor zich.
Ik vind het zeer betreurenswaardig dat overheden zich vele inspanningen getroosten met slechts marginale resultaten, omdat het wettelijk middel, de waterparagraaf in de toelichting in plaats van in de voorschriften van bijvoorbeeld een bestemmingsplan, niet leidt tot feitelijke implementatie van de in de waterparagraaf vermelde maatregelen.
Ik verzoek U dringend om eventueel in eendrachtige samenwerking met Uw ambtsgenoten te komen tot een zodanige aanpassing van wet en regelgeving dat de waterparagraaf in de voorschriften van bestemmingsplannen wordt opgenomen en daardoor een effectief middel wordt ter aanpak van de wateropgaven waarvoor ons land zich gesteld ziet.
Hoogachtend,
Louis van der Kallen
Bergen op Zoom, 11 december 2006
Aan de VROM-inspectie Regio Zuid
Postbus 850
5600 AW Eindhoven
per fax: 040 – 2653030
Geachte heer/mevrouw,
Bijgaand treft U aan mijn brief aan het Dagelijks Bestuur van het waterschap Brabantse Delta.
De inhoud spreekt voor zich.
Ik vind het zeer betreurenswaardig dat overheden zich vele inspanningen getroosten met slechts marginale resultaten, omdat het wettelijk middel, de waterparagraaf in de toelichting in plaats van in de voorschriften van bijvoorbeeld een bestemmingsplan, niet leidt tot feitelijke implementatie van de in de waterparagraaf vermelde maatregelen.
Ik verzoek U dringend het vorenstaande, eventueel na evaluatie, te betrekken bij Uw adviezen aan het Ministerie van Verkeer en Waterstaat.
Hoogachtend,
Louis van der Kallen
Bergen op Zoom, 17 oktober 2006
Aan de leden van de Tweede Kamer
per e-mail
Geachte leden van het parlement,
In het recente verleden is op rijksniveau het Kierbesluit genomen, waarin is bepaald dat de verzilting van het Haringvliet niet verder mag komen dan de denkbeeldige lijn Haven Middelharnis – Spui.
Met dit Kierbesluit zijn grote bedragen gemoeid, gericht op allerlei aanpassingen.
Uit de Haringvlietkrant begrijp ik dat in de droge periode van november 2005 er een zogenaamde achterwaartse verzilting (via Nieuwe Waterweg, de Oude Maas, het Spui en de Dordtsche Kil) heeft plaatsgevonden van het Haringvliet en het Hollandsdiep.
Ruim twee maanden kon het drinkwaterbedrijf Evides geen water innemen.
Deze verzilting is relatief uitzonderlijk. Maar met een stijgende zeespiegel en mogelijk langere perioden van lage rivierafvoeren zou dit vaker op kunnen gaan treden.
Nu viel deze achterwaartse verzilting ver buiten het groeiseizoen. Wanneer dit echter gebeurt in de zomer, kan dit ernstige gevolgen hebben voor waterinlaatmogelijkheden van o.a. West Brabant.
Het nieuwe beheer van de Haringvlietsluizen doet ook in droge perioden een extra beroep op de beschikbaarheid van zoet water en beperkt eventuele doorspoelmogelijkheden van het Volkerak/Zoommeer ten behoeve van de bestrijding/voorkoming van blauwalgen.
Is het niet tijd om op basis van de huidige kennis en de per mei 2006 bijgestelde klimaatmodellen het zogenoemde Kierbesluit ter discussie te stellen, onder het motto beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald?
Met de meeste hoogachting,
L.H. van der Kallen
Bergen op Zoom, 11 september 2006
Aan het Dagelijks Bestuur van het
Waterschap Brabantse Delta
Per e-mail
Geacht Dagelijks Bestuur,
Sinds 2002 is de waterparagraaf een vast onderdeel van de nieuwe bestemmingsplannen. In het proces om te komen tot een nieuw bestemmingsplan wordt het Waterschap dan ook betrokken. Maar wat levert dit in feite op? Dus wat is de werkelijkheid ten opzichte van de papieren waarde van een bestemmingsplan?
Een voorbeeld uit Bergen op Zoom:
In het bestemmingsplan Het Fort Zeekant in paragraaf 3.6.2 staat in de toelichting op pagina 25 vermeld: “In het geval van nieuwbouw moet voor zowel de grondgebonden woningen, gestapelde woningen en voor de bedrijfspanden door de eigenaren een regenwateropvang worden gerealiseerd ten behoeve van toiletspoelingen, beregening van tuinen en voor autowassen. De buffercapaciteit van de voorziening dient ten minste 3.0 m3 per wooneenheid te bedragen.”.
De werkelijk is dat het voornoemde voorschrift niet in de praktijk wordt gebracht. Formeel omdat er bij pilotprojecten elders in het land foutieve aansluitingen zijn geweest, die hebben geleid tot ziektegevallen.
Mijn (off the record) informatie is dat aannemers en projectontwikkelaars dit soort voorschriften kostprijs opdrijvend vinden en er daarom niet aan mee willen werken. Het gebeurt nu alleen nog ‘op basis van vrijwilligheid en eigen initiatief’. Niet dus!
In nieuwe (Bergse) bestemmingsplannen komt deze paragraaf dan ook niet meer voor. Gelet op het feit dat de noodzaak van waterberging en hergebruik nog immer actueel is, vind ik het buitengewoon jammer dat een dergelijk voorschrift in nieuwe bestemmingsplannen (klaarblijkelijk met Uw toestemming) ontbreekt.
Wat ik ergerlijk vind, is dat zonder een formele aanpassing van een bestemmingsplan een onderdeel van de waterparagraaf door een gemeente ter zijde wordt geschoven, zonder dat dit leidt tot handhavingsacties c.q. verzoeken tot handhaving bij bijvoorbeeld de provincie.
Welke acties onderneemt Uw bestuur om de afspraken, gemaakt met gemeenten, die neergelegd zijn in bestemmingsplannen, ook feitelijk tot uitvoer te brengen?
Of is de waterparagraaf feitelijk vrijblijvend en eindigt de bemoeienis van het Waterschap bij de vaststelling van een bestemmingsplan?
Met vriendelijke groet,
Louis van der Kallen
Bergen op Zoom, 26 augustus 2006
Dagelijks Bestuur van het
Waterschap Brabantse Delta
per e-mail [email protected]
Geacht Bestuur,
Uit de Haringvlietkrant begrijp ik dat in de droge periode van november 2005 er een zogenaamde achterwaartse verzilting (via Nieuwe Waterweg, de Oude Maas, het Spui en de Dordtsche Kil) heeft plaatsgevonden van het Haringvliet en het Hollandsdiep.
Ruim twee maanden kon het drinkwaterbedrijf Evides geen water innemen.
Deze verzilting is relatief uitzonderlijk. Maar met een stijgende zeespiegel en mogelijk langere perioden van lage rivierafvoeren zou dit vaker op kunnen gaan treden.
Reeds eerder heb ik uitgesproken dat de zoetwatervoorziening van West-Brabant o.a. door de zoet/zout-discussies over het Volkerak/Zoommeer bedreigd kan worden.
Nu viel deze achterwaartse verzilting ver buiten het groeiseizoen. Wanneer dit echter gebeurt in de zomer, kan dit ernstige gevolgen hebben voor onze waterinlaatmogelijkheden.
Het nieuwe beheer van de Haringvlietsluizen doet ook in droge perioden een extra beroep op de beschikbaarheid van zoet water en beperkt eventuele doorspoelmogelijkheden van het Volkerak/Zoommeer ten behoeve van de bestrijding/voorkoming van blauwalgen.
Is het niet tijd om op basis van de huidige kennis en de per mei 2006 bijgestelde klimaatmodellen het zogenoemde Kierbesluit ter discussie te stellen, onder het motto beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald?
Met vriendelijke groet,
Louis van der Kallen
Bergen op Zoom, 25 juli 2006
Aan Burgemeester en Wethouders
der Gemeente Bergen op Zoom
Postbus 35
4600 AA Bergen op Zoom
Betreft: vleermuizen, ons kenmerk LK/6037
Geacht College,
In februari 2005 aanvaardde de gemeenteraad de MER-rapportage “Woningbouwontwikkeling Bergse Haven”. In de veronderstelling dat de daarin aangegeven waarden en mitigerende maatregelen realistisch zijn en derhalve terecht kunnen dienen als basis voor het verkrijgen van ontheffing van de flora- en faunawet.
In de betrokken MER staat aangegeven en wordt benadrukt het belang van het betrokken gebied voor vleermuizen: “Bijzondere aandacht dient echter besteed te worden aan de vleermuizen. Hoewel vaste verblijfplaatsen voor deze dieren ontbreken is het verlies van de Waterschans en de dijk als rijk foerageergebied toch een aantasting van het leefgebied”(pag. 93).
Ook uit figuur 8.4 op pag. 89 blijkt hoe belangrijk het gehele plangebied is voor maar liefst 6 soorten vleermuizen, waaronder in Brabant zeldzame soorten als de rosse en meervleermuis.
Ook in het boekwerk 135.11419.02, waarin de actuele natuurwaarden en de maatregelen worden aangegeven, wordt het bijzondere van deze soorten benadrukt (pag. 16).
Wat ook helder is: het plangebied en de Binnenschelde zijn als geheel een belangrijk foerageergebied voor alle vleermuizen. Ten aanzien van de dwergvleermuis is helder dat zijn verblijfplaats de stad zelf is, maar zijn foerageergebied mede het plangebied betreft.
Als binnenstadbewoner neem ik waar dat vleermuizen graag verblijven in de binnenstad.
Alle vleermuizen zijn extra beschermd op grond van de flora- en faunawet vanwege hun vermelding in bijlage IV van de Habitatrichtlijn.
Op pagina’s 31/33 van het boekwerk 135.11419.02 worden een aantal maatregelen beschreven ten behoeve van de vleermuisverblijven, zoals het creëren van nieuwe verblijven, waaronder de betonnen buiselementen.
In het boekje Vleermuizen van Waanders Uitgevers Zwolle is op pagina 136 te vinden dat betonnen kokers niet door vleermuizen worden gebruikt c.q. ze zijn er niet in aangetroffen.
Compenserende maatregelen zijn goed als ze werken. Als ze slechts dienen om een ontheffing van de flora- en faunawet te krijgen zijn ze zinloos en misleidend.
– Op welke onderzoeken zijn de voorstellen van de maatregelen ten behoeve van vleermuizen gebaseerd?
Graag een schriftelijke opgave van de onderzoeken.
Tenslotte een opmerking in het kader van de zoet/zout-discussie. Bij een eventueel verzilten van de Binnenschelde is een MER rapportage zeker ten aanzien van vleermuizen geboden!
Uw reactie tegemoet ziende,
Met vriendelijke groet,
Louis van der Kallen
Bergen op Zoom, 15 juli 2006
Aan het Dagelijks Bestuur van het
Waterschap Brabantse Delta
Per e-mail
Geacht Dagelijks Bestuur,
Helaas was ik 19 juni verhinderd. Ik heb echter wel enkele opmerkingen c.q. vragen ten aanzien van de “Deelgebiedsrapportage Brabantse Delta”.
1. Op pagina 26 is te lezen “Voor het deelgebied Brabantse Delta” zijn door de werkgroep geen maatregelen als onhaalbaar benoemd omdat dat onderwerp behoort te zijn van een bestuurlijke discussie”. Op pagina 28 is te lezen: “Maar ook hier zijn grenzen aan wat maatschappelijk haalbaar en realistisch is; maatregelen die een aanzienlijk negatief effect hebben op andere gebruiksfuncties worden niet overwogen.”.
– Deze twee citaten lijken met elkaar in tegenspraak! Behoren de maatregelen van het citaat van pagina 28 geen onderwerp te zijn van een bestuurlijke discussie?
2. Op pagina 27 is te lezen: “De uitvoering van deze bestaande EU-richtlijnen wordt in de KRW nadrukkelijk omschreven als te nemen basismaatregel. Voor het beheersgebied van Brabantse Delta is ervan uitgegaan dat deze maatregelen al voorzien zijn in het huidige bestuursprogramma van het waterschap Brabantse Delta 2005 t/m 2005”.
– Wat is de grond of onderbouwing van “is ervan uitgegaan”?
– Waarom staat er niet “is voorzien” ?
3. Op pagina 57 is te lezen: “Wanneer voor end-of-pipe maatregelen wordt gekozen (bijvoorbeeld bergbezinkbassins), moet deze basisinspanning inmiddels gerealiseerd zijn”.
– Uw bestuur en ik weten dat dit niet het geval is. Waarom wordt in deze rapportage niet van de werkelijke situatie uitgegaan? Dat zou het startpunt moeten zijn voor de aanpak!
4. Op pagina 65 worden de ‘meest kosteneffectieve maatregelen’ aangegeven waarbij ‘de kosten op basis van kentallen zijn bepaald’.
– Onder de kop terrestrische ecologie wordt vaak het verwijderen van de bovengrond genoemd. Zijn bij het bepalen van de kosten de archeologische meegenomen?
5. Op pagina 74 wordt gesteld dat “de kennis van bronnen van bepaalde stoffen schiet in Roosendaal ernstig tekort”. Op pagina 87 wordt gesteld: “De KRW maakt het noodzakelijk dat er bij een aantal gemeenten meer kennis en aandacht voor ecologie en waterkwaliteit aanwezig is”.
– “een aantal gemeenten”: over welke gemeenten hebben wij het en hoe stimuleert/ organiseert het dagelijks bestuur dat er meer kennis en aandacht voor ecologie en waterkwaliteit bij gemeenten ontstaat?
6. Op pagina 76 is te lezen: “De deelnemers zien mogelijkheden in bijvoorbeeld een apart investeringsfonds, dekking vanuit een verbrede rioolheffing of (aanvullende) subsidies vanuit het rijk/Europa”.
– Dit lijken meer wensen dan werkelijke (huidige) mogelijkheden! Of bestaan er nu reeds mogelijkheden?
7. Op de laatste pagina van bijlage 6 is te lezen: “Het is derhalve niet relevant in deze fase na te gaan hoe ver gemeenten zijn met de basisvoorzieningen en welke kosten daarvoor zijn gemaakt”.
– Hoe is dit citaat te rijmen met het onder 3 genoemde citaat dat ‘de basisinspanning inmiddels gerealiseerd moet zijn?
– Ondergetekende vindt het van het grootste belang dat wel geïnventariseerd wordt hoe ver gemeenten zijn met de basisinspanning. Het is van het grootste belang wat de actuele situatie is ten aanzien van de basisinspanning!
Uw reactie tegemoet ziende,
met vriendelijke groet,
L.H. van der Kallen
Bergen op Zoom, 10 april 2006
Aan het College van Burgemeester
en Wethouders der Gemeente
Bergen op Zoom
Postbus 35
4600 AA Bergen op Zoom
Betreft: samenwerking inning belastingen, ons nummer LK/6015
Geachte College,
Recent is verschenen “Waterschappen zoeken fiscale partners”, een uitgave van de Unie van Waterschappen. Deze rapportage bevat een aantal behartigingswaardige zaken en voorbeelden hoe heffing en invordering van belastingen door decentrale overheden als gemeenten en waterschappen geoptimaliseerd kunnen worden, alsmede efficiënter en daardoor dus kostenbesparend.
Mede door het grote aantal overeenkomsten in de procesonderdelen op het gebied van o.a.:
– het beheer van de basisgegevens
– de aanslagregeling en invordering
– de fiscaal-juridische zaken
– de procesbeheersing
– de contactpunten/bronnen van gegevens (GBA, Kadaster, WoZ en TPG)
kunnen er grote inverdieneffecten zijn.
Het Samenwerkingsverband Vastgoedinformatie Heffing en Waardebepaling (gestart in 1977) is daar een goed voorbeeld van (2 waterschappen en 16 gemeenten, deels buiten de waterschapsregio). Dit samenwerkingsverband doet de uitvoering van de Wet WoZ voor de deelnemers tegen de laagste kosten van Nederland (€ 9,40 per object in 2004). Het landelijk gemiddelde ligt op € 20,05 en er zijn gemeenten waar de kosten pieken tot € 65,- per object.
Voorwaar een voorbeeld dat navolging verdient.
In het besef dat de fysieke plek van de dienstverlening door alle ICT-ontwikkelingen minder belangrijk wordt en massale administratieve processen door deze ontwikkelingen eenvoudiger, efficiënter en klantgerichter kunnen, verzoekt de BSD-fractie Uw college een dergelijke samenwerking met andere gemeenten en waterschap(pen) te onderzoek/overwegen c.q. aansluiting van gemeenten in West-Brabant bij het Zuid-Hollandse initiatief na te streven.
Gaarne een reactie in de commissie Middelen en/of Algemeen Bestuurlijke Zaken.
Met vriendelijke groet,
Namens de BSD fractie,
Louis van der Kallen